Czym są substancje dodatkowe?
Substancje dodatkowe dodawane są do produktów żywnościowych podczas procesu produkcji w ściśle określonych celach, np. aby przedłużyć trwałość produktu czy usprawnić proces technologiczny jego wytwarzania. Często zdąża się, że jedna substancja spełnia kilka funkcji w produkcie, np. kwas mlekowy podłuża trwałość i wpływa na smak oraz zapach produktu.
Rodzaj oraz ilość poszczególnych substancji i produktów, do których można je dodawać są dokładnie określone w przepisach.
Substancje dodatkowe można podzielić na naturalne, czyli takie, które pozyskano np. z surowców roślinnych (karoten, lecytyna, betanina) oraz wytwarzane przemysłowo. Te ostatnie można podzielić na substancje sztuczne, których odpowiedniki nie występują w naturze oraz identyczne z naturalnymi np. beta karoten.
Polecamy: Czy substancje dodatkowe są bezpieczne?
Czytamy etykiety
Każda substancja dodatkowa, która została dodana do produktu, powinna być odpowiednio oznakowana. Wszystkie substancje z wyjątkiem aromatów posiadają numer E, poprzedzony odpowiednią liczbą.
Wbrew pozorom producenci nie chcą w ten sposób ukryć przed nami prawdziwego składu produktu i utrudnić jego odszyfrowanie. Numery E to międzynarodowy wykaz substancji dodatkowych. Litera E oznacza, że dana substancja jest dozwolona w krajach należących do UE.
Na etykiecie musi znajdować się informacja, czy aromat jest naturalny, czy identyczny z naturalnym.
Oznaczenia E grupują substancje dodatkowe ze względu na rolę jaką pełnią w produkcie:
- Barwniki – E100-199.
- Konserwanty – E200–299.
- Przeciwutleniacze i regulatory kwasowości – E300-399.
- Emulgatory, stabilizatory – E399-400.
- Substancje wzmacniające smak i zapach – E600–699.
Czytaj też: Suplementy diety – dużo nie znaczy zdrowo
Autor: dietetyk Agnieszka Kopacz, Kalorynka.pl
Źródło: XIV Konferencja Dyskusyjna z cyklu Fakty i Fikcje w Żywieniu Człowieka, ,,Dodatki do żywności – blaski i cienie", Warszawa, 2006
